Allah, dünya hayatında mutlaka erkeğe farklı, kadına farklı bir hayat biçimi takdir etmiş, layık görmüş ve sevmiştir.

Kadına nasıl bir hayat biçimi takdir etmiş? -Onu peşinen dünyaya göndereceği kullarına muallim yapmıştır. Resulullah (s.a.v.) Efendimiz; “Allah beni muallim olarak gönderdi”^[1]  buyurur. Allah, kadına bu şerefi peşinen ikram etmiştir.

Allah kulunu dünyaya gönderir ve kadın anne olup çocuğunu kucağına aldığı andan itibaren onu artık eğitmesi, ona talim ettirmesi ve onu terbiye etmesi gerekir. Talim etmek; Allah’ın âlim isminin tecellisidir. Terbiye etmek; Allah’ın rab isminin tecellisidir. Allah peşinen âlim ve rab olarak kadına tecelli etmiştir. Bununla beraber Allah kadına rahim olarak tecelli etmiştir ki çocuğunu büyütsün. Kadının erkekten böyle bir farkı, özel olarak böyle bir özelliği vardır. Bu yüzden onu alıp başka bir yerde iş yaptırmak ona layık olmaz. Onun hakkını takdir etmek olmaz.

Bu iş kime aittir?

Bu iş tabiri caizse angarya bir iştir. Onu erkeğin yapması gerekir. Yapıp, kazanıp, getirip o kazancını eşiyle paylaşması gerekir. Öyle ki birbirine ikram ederken bu sadaka sayılır. Resulullah (s.a.v.) Efendimiz erkek için; “erkeğin hanımının ağzına verdiği bir lokma sadakadır”^[2]buyurur. Onun her yaptığını sadakadan sayar. Allah bu hizmeti erkeğe vermiş, ötekini de kadına vermiştir.

Kadın ve erkek yaratılış itibarıyla da farklıdır. Bir erkek yüz kiloyu, elli kiloyu kaldırabilir; ama kadın en fazla onun yarısını kaldırabilir. Zahiri olarak sıkıntıya dayanma gücü de böyledir. Erkeğin farklı, kadınınki daha farklıdır.

Mesela; bir gülün soğuğa, sıcağa dayanması farklıdır. Gül hemen solar; ama bir yaprağın dayanması çok daha farklıdır. İkisi birbirinden farklı şeylerdir; çünkü özellikleri farklıdır. Allah ayeti kerimede; ”…müşrikler erkek çocukları olduğunda seviniyor, kız çocukları olduğunda yüzleri kapkara kesilir”^[3] buyurur. Bir başka ayette; ”onlar süs içinde yetiştirilip büyütüleni mi kabul etmiyorlar, onlar onu mu beğenmiyor?”^[4]buyurur; yani kadının süs içinde ve tabiri caizse bir çiçek gibi, bir gül gibi büyütülmesi gerekir. Onu alıp sokağa bırakmak doğru değildir. Bu, onun nazik tarafını, manevi tarafını zedeler. Ona haksızlık olur, zulüm olur.

Bununla beraber eğer çalışması gerekiyorsa, ihtiyaç varsa çalışabilir. Mesela; Hz. Ömer döneminde bir bayan iş istemiş ve Hz. Ömer onu alıp herhangi bir işe değil onu beyt-ül- mala müfettiş yapmıştır. Hz. Ömer, kadına; “hangi mal bozulabilir, hangisinin nereye konulması gerekir. Nasıl saklanılması gerekir, bunları kontrol et, teftiş et” demiş. Kadın sadece teftiş ediyor; ama işi yine erkeklere yaptırıyor.

Eğer kadına bir iş yaptırılacaksa böyle bir işin yaptırılması gerekir. Dolayısıyla kadın da çalışabilir; ama gerektiğinde veya mecbur kaldığında çalışabilir.

Yalnız kadının asli bir vazifesi vardır ve kadın onunla ebedi hayatını kazanır. Çocuğunu büyütürken, çocuğu için çektiği her sıkıntı manevi olarak ona kazandırır; çünkü Allah’ın kuluna hizmet etmiş, ona muallimlik yapmış, onu terbiye etmiş, büyütmüş ve ona öğretmiştir.

Allah kulu nereye koymuşsa o, orada güzeldir. Kul orada mutlu olur, saadette olur ve orada hem dünyasını hem de ahiretini kazanabilir. Dünyası da ahireti de cennet olur; ama kadın Allah’ın koyduğu yerin dışına çıktığında mutlaka sorun yaşar. Hem kendileri hem de çocukları sorun yaşar; dolayısıyla ailede sorun yaşanır. Allah’ın koyduğu yerde durmayıp sadece dünya hayatının hesabını yaptığımızda bir de bakarız ki dünya da gitmiş ahiret de gitmiştir.

Sonuç itibarıyla kadın mecbur kalınca elbette çalışabilir; ama çalışırken onun incitilmeden çalışması gerekir. Hatta öyle ki kadının eşinden başkasından emir alması doğru değildir, kadının fıtratına aykırıdır. Bir tek eşi ona emredebilir; yani “şunu yap” deyip ondan bir şey isteyebilir. Bunun dışında herhangi bir erkeğin ona emretmesi manevi zarafetini zedeleyeceği için doğru olmaz, uygun olmaz.