Eğer bir evde şeytanlar varsa orada sıkıntı var demektir. Nerede sıkıntı varsa bilelim ki orada şeytan vardır, şeytanın ve nefsin hilesi vardır, şeytanın verdiği vesveseler vardır, şeytanı dinleyen ve şeytanla beraber olan insanlar vardır. Nerede de melekler varsa orada Allah’ın rahmeti vardır. Orada huzur, mutluluk, saadet ve ibadet vardır, Allah ile beraber olmak vardır.

Sahabe anlatır;

-“iki kişi Resulullah (s.a.v.)Efendimiz’in huzurunda tartıştı. Hatta tartışmada o kadar ileri geri konuştular ki iş bayağı uzadı. Birbirlerine olan kızgınlıkları yüzlerinden göründü.

Resulullah (s.a.v.) Efendimiz buyurdu ki;

-ben bir kelime biliyorum eğer bunlar onu söyler ve gereğini  yaparlarsa bu kızgınlıkları, bu sıkıntıları, bu sorunları gider. O kelime, euzü billahi mineş şeytanir racim bismillahir rahmanir rahimdir” ^[1]Bunu sadece dille söylemek yetmez. Bir de kişinin bunun gereğini yapması, şeytanı kovması gerekir, onun şeytandan olduğunu anlaması gerekir.

Allah takva sahiplerini anlatırken buyurdu ki; “şeytan (onları herhangi bir şekilde fitlediğinde), onlara bir vesvese verdiğinde, (tuzağa düşürdüğünde) o takva sahipleri, onun şeytandan olduğunu hemen anlarlar ve her tarafları basiret kesilir.”^[2]Yani onun şeytandan geldiğini ve o anda şeytanın tuzağına düşürüldüğünü hem kendisi için hem de karşısındaki için görür.

Bu durumda kişi ne yapar? -Hemen euzü besmele çekip, şeytanı kovup Allah’a sığınır. Kendisi yanlış yapınca Allah’a sığınır; ama yanlışı yapan karşısındaki kardeşi veya aile efradıysa bu durumda onlara yardım etmesi gerekir.

Yanlış şeytandandır. Şeytan aramızı bozmak ve sıkıntı vermek için bize hile yapar. Böyle bir durumda bizim de euzü besmele çekip Allah’a sığınıp tövbe etmemiz gerekir. Evimizde şeytanın verdiği vesvese geçerli olmamalıdır. Bizim şeytanı değil rabbimizi dinlememiz gerekir. Bir sorun veya sıkıntı olduğunda "acaba Resulullah (s.a.v.) Efendimiz olsaydı ne yapardı, nasıl yapardı” diye düşünmemiz gerekir.

Resulullah (s.a.v.) Efendimiz nasıl yapmışsa bizim de öyle yapmaya çalışmamız gerekir ki şeytanı kovmuş olalım, evimize Resulullah (s.a.v.) Efendimiz’i davet edip manevi olarak onunla beraber olmuş olalım. Rabbimizin hesabını yapıp o bize neyi vahyetmişse, böyle bir durumda ne yapmamızı emretmişse öyle yapmamız gerekir ki rabbimiz evimize tecelli etsin. Yok, eğer biz bunu böyle yapmazsak, kendi şeytanımıza uyarsak, karşımızdaki de kendi şeytanına uyarsa şeytan bizi birbirimize düşürür sorun ve sıkıntı yaşarız. Hal böyle olunca da sorunu sıkıntıyı şeytandan bilip "bunu şeytan yaptı" demeyiz. Biri ötekine "sen şöyle yaptın sen böyle yaptın" diğeri de "sen şöyle söyledin, sen böyle söyledin" der. Hâlbuki her birine "sen yaptın" dedirten, bunu yaptıran, söyleten şeytandır. Her biri ötekine farkında olmadan, bilmeden "şeytan" demiş olur.