Resulullah (s.a.v.) Efendimiz bir hadisi şerifinde; “helal olup da Allah’ın en sevmediği şey boşanmaktır”^[1] buyurur.  Allah, gönülleri birbirinin yanında sükûn bulsun, huzur bulsun diye eşleri yaratmıştır, evliliği öyle tarif etmiştir. Eğer gönüller birbirinin yanında sükûn bulmuyorsa, huzur bulmuyorsa bu durumda o evlilik zaten bitmiş demektir. O huzurun ve sükûnun sağlanabilmesi için birinin mutlaka çaba ve gayret sarf etmesi gerekir. Eğer biri çaba ve gayret sarf ederse öteki de mutlaka düzelir. Bunun için sadece tahammül etmek yetmez, onun düzelmesi için, o sevgi saygının oluşabilmesi için çaba ve gayret gerekir. Bunun için de yapılması gereken şey, karşımızdakine sevgi ve saygı göstermektir. Bazen olur ki bu sevgi, saygı ters tepebilir; yani karşımızdakini azdırabilir. Karşımızdaki kişi iyilikten, güzellikten, sevgiden ve saygıdan anlamıyorsa artık yapılacak bir şey kalmamış demektir.

Allah bizi dünyaya birbirimize sıkıntı verelim diye değil, ebedi hayatımızı kazanalım diye göndermiştir. Hiç kimse kimseye sıkıntı verme hakkına sahip değildir, aynı zamanda hiç kimse bir başkasına da mecbur değildir. “Ya rabbi bunu senin için sürdürüyorum, bu sıkıntıyı, bu tahammülü gösteriyorum” demek zorunda değildir. Eşlerin karşılıklı olarak bunu bilmesi gerekir. Eğer biri karşısındakine sıkıntı veriyorsa o da buna tahammül etmeye çalışıyorsa bilmesi gerekir ki bunun bir sonu vardır, Allah ona bir yerde “dur” der. Resulullah (s.a.v.) Efendimiz hadisi şerifinde; “en hayırlınız ehline en hayırlı olandır”^[2] buyurur. Dolayısıyla en şerli olan da ehline en şerli olandır, ehline sıkıntı verendir. Allah bunun hesabını sorar ve gerekeni yapar. Karşımızdaki tahammül edebilir, sabredebilir; ama Allah bunun karşılığını mutlaka verir.

Bizim tavsiyemiz; kardeşimizin sabretmeye ve tahammül etmeye devam etmesidir. Allah Kur’an’da; “…Allah sabredenlerle beraberdir”^[3], “…Allah sabredenleri sever “^[4] buyurur. Allah ötekini de mutlaka uyarır, ikaz eder. Sabrımız Allah için olunca, yuvamız yıkılmasın diye o tahammülü gösterince Allah mutlaka gerekeni yapar. O sıkıntıyı veren hangi taraf olursa olsun Allah mutlaka onu pişman ettirir, bunu da böyle bilelim. İş sadece ahirete kalmaz, dünyada da bu böyle olur. Allah onun eline onu mahkûm eder. Boyun büküp tekrar tekrar özür dilemek zorunda kalır, yaptıklarından dolayı af dilemek zorunda kalır. Hiç kimsenin yaptığı yanına kâr kalmaz, bunu da böyle anlamak gerekir. Birbirimize dua edelim, yardımcı olmaya, sevgimizi saygımızı karşımızdakine göstermeye çalışalım. Eğer birazcık vicdan kalmışsa, birazcık iman kalmışsa o sorun sıkıntı çıkaran kişi mutlaka kendine gelir, tavrımız onu kendine getirir inşallah. Bununla beraber bu süreç biraz uzun sürebilir. Ne kadar uzun sürerse sürsün o sabrı, tahammülü gösterirsek inşallah yuvamız da dağılmamış olur, o yuvada huzur da olmuş olur.