Namazdan çıkarken selam verdiğimizde öncelikle Resulullah (s.a.v.) Efendimiz’e tabi olup onun yaptığını yapmış oluruz. Bunu anlamadan sadece zahiri olarak selam vermek bize kazanmamız gerekeni kazandırmaz. Selam vermeden önce ettehiyatuyu okuruz, sonra selam verir, namazdan çıkar, huzurdan ayrılırız. Ettehiyatu lillahi ve salavat dediğimizde bu, Resulullah (s.a.v.) Efendimiz miraca çıkarken huzurdan ayrıldığında söylediği salavattır, hamd ve tesbihtir. Resulullah (s.a.v.) Efendimiz böyle söylerken; bütün tahiyyeler, hamdler, övgüler, tesbihler, şükürler, güzellikler her ne varsa hepsi Allah’a aittir. En temiz hamdler, şükürler, tesbihler tekbirler hepsi Allah içindir ve hepsi Allah’a mahsustur demiş olur. Peki, aldığı cevap nedir? -Esselamu aleyke eyyuhen nebi ve rahmetullahu ve berekat. Yani “ey Nebim! Selamım, rahmetim, bereketim üzerine olsun.” Resulullah (s.a.v.) Efendimiz de buna karşılık; esselamu aleyna ve ala alihi ibadina salihin: “Benim, bizim üzerimize ve salih kullarının üzerine olsun ya rabbi” der. Bunun ardından kelime-i şahadeti getirir, eşhedu en lailahe illah ve eşhedu enne muhammeden abduhu ve resuluhu deriz. Bu da meleklerin şehadetidir. Bunun peşinden de salavatlar okuyup, dua okuyup selam veririz.

Selamı vermek farz, almak ise sünnettir. Selam verirken birinin o selamı mutlaka almış olması gerekir. Namazda sağa selam verirken sağdaki meleğe, sola selam verirken soldaki meleğe selam vermiş oluruz dolayısıyla namazdan çıkarken selam vermenin hikmeti meleklere selam vermiş olmaktır. Cemaat halinde namaz kıldığımızda hem cemaate hem de meleklere selam vermiş oluruz. Bu konuda âlimlerimiz; “o selam cemaattekilere verilir” derler; ama melekleri anlamak daha doğrudur; çünkü cemaat selam almaz üstelik onlar da selam verir. Bu durumda bu selamı meleklerin almış olması gerekir. Huzurdan ayrılırken verilen selamın hikmetini de böyle anlamak gerekir.