Her ne olursa olsun bize düşen kul olmaktır. Allah dua etmeyenlere; “dua etmeye tenezzül etmeyenler” dedi.

 Dua kulluğun özüdür,  ibadettin özüdür. Namaz baştan sona duadır. Allah ayeti kerimede; “Eğer duanız olmasaydı Allah size neden kıymet versin”^[1] buyurdu.

İşi kafamıza, aklımıza göre değil de  Resulullah (s.a.v) Efendimize göre anlamaya çalışmamız gerekir. Bu dinin bir peygamberi vardır. Bu kitabı talim ettiren bir muallimi vardır. Bunu da Allah ona yaptırıyor. Allah ayeti kerimede; “(Onu indirmek de, ayetleri indirmek ve inzal etmek de) onu açıklamak da bize düşer”^[2] buyurdu.

Kimin üzerinden açıklıyor?

 -Resulünün üzerinden açıklıyor. Baktığımızda Resulullah (s.a.v) Efendimizin her anda bir duası vardır. Dua ettikçe kul Allah’a yakın olur, Allah’a yaklaşır, Allah ile samimi olur. Ne buyurdu  Resulullah (s.a.v) Efendimiz; “İsteyin ki siz ayakkabınızın bağını da ondan isteyesiniz, eşeğinizin arpasını da ondan isteyesiniz.” ^[3]Yani Allah istiyor ki sürekli kulu onunla muhatap olsun, ondan istesin. Zaten senin istemenle Allah iş yapmaz. Allah ne yapacağını biliyor; ama dua etmek bizim kulluğumuzdur, kulluğu kabul etmemizdir.

Resulullah (s.a.v) Efendimizin her anda bir duası vardır. Sabah kalkarken bir duası vardır. Ne buyuruyordu; “Bana yeniden hayat veren Allah’a hamd olsun.” Uyanır uyanmaz ilk söylediği söz buydu. Giyinirken elbiseye hamd ediyor, abdest alırken suya hamd ediyor, yemek yerken ona hamd ediyor, şükrediyor, dua ediyor, evden çıkarken duasını ediyor. Her halükarda Allah ile muhataptır, duası vardır.

Bu Allah’a yakınlıktır. Kul Allah’a dua ettikçe, dua halinde oldukça Allah ile gönül itibariyle beraber olur, Allah’ın huzurunda olur. Onun için kul ne yaparsa yapsın mutlaka Allah’ın hesabını yapar; dolayısıyla karar verdiğinde de bu böyledir.  Ne buyurdu Allah ayeti kerimede; “…Bir işe karar verdiğinde artık rabbine güven”^[4]  Artık kul o işi yaparken rabbinden istemiştir.  Biliyor ki rabbi onun için hayr olanı yaratır.

Dua ibadettir ve mutlaka kazandırır. Kişi önce kulluğunu yapmıştır, ibadet yapmıştır sonra o her ne için dua etmişse Allah mutlaka onun için hayrı yaratır. Eğer onun için hayırsa verir değilse onu ondan korur. Bu da başka bir dua; yani kişi kulluğunu yaptığı için ahirete karşılık olan dua hemen kabul görüyor öteki de dünyaya aittir. Allah kuluna duasından dolayı mutlaka art arda hayrı yaratır. Resulullah (s.a.v) Efendimiz;  “Allah dua edenleri sever, kendisinden isteyeni sever”^[5] buyurdu.