‘’Elhamdülillahirabbilalemin’’^[1] derken; hamd, övme ve övülme âlemlerin rabbi olan Allah’a mahsustur diyoruz.

Her varlık bir âlemdir; yani atom da bir âlem, insan da bir âlem, dünya da bir âlem, galaksi de bir âlemdir. Âlemlere sayı vermek, sınır koymak doğru değildir; çünkü âlemlerin sayısını bilen yalnızca Allah’tır.

En küçüğünden en büyüğüne kadar bütün âlemler irade sahibidir ve Allah’ın kuludur, mahlûkudur, âbdidir. Hepsi rabbini hamd ile tesbih eder. İnsana da düşen; kendi iradesiyle âlemlerin tesbihine, hamdine, zikrine iştirak edip bütün âlemlerle beraber rabbini hamd ile tesbih etmektir.

Allah, insana tercih etme hakkı vermiştir; dolayısıyla kişi kendi iradesiyle rabbini hamd ile tesbih edince Allah’ın ona bahşettiği şerefi kazanır, secde edilmeye layık bir varlık olur.

Bütün âlemler, Allah’ın isimlerinin tecellisinden ibarettir ve hepsi aşk ile sema halindedir.

İnşallah biz de gönül itibarıyla o semaya, zikre, tesbihe ve hamde iştirak etmeye çalışacağız.