Resulullah (s.a.v.) Efendimiz; “namaz, mü’minin miracıdır”^[1]buyurur. Eğer namaz kılıyorsak, namazdaysak bu durumda miraçtayız demektir. Miraçta olmamız, Resulullah (s.a.v.) Efendimiz’in miraçta durduğu yerde durmamız gerekir. Özellikle ve ısrarla kulun rabbini düşünürken, tefekkür ederken, nasıl düşünmesi, nasıl tefekkür etmesi gerektiğini söylüyoruz. Orada herhangi bir şey düşünmemeliyiz.

Miraçtayken ne dememiz gerekir?

“Ben beni yaratan rabbimin huzurundayım, Resulullah (s.a.v.) Efendimiz’in durduğu yerde, miraçta, arşta o Allah ile nasıl muhatap olduysa ben de onun arkasında miraçtayım” dememiz gerekir.  Kul, rabbini isimleriyle Rahman ve rahim olarak, vedud olarak, ilah olarak, ğafur, ğaffar ve tevvab olarak hatırlamalıdır. Zaten hatırlamaya başladığında Allah öyle buyurdu ayeti kerimede;  “Allah’ı zikredin, kalbiniz mutmain olunca kalkın namazı ikame edin”^[2]; yani namazı kılın buyurur.

Demek ki namazdan önce miraca bir hazırlık yapmak gerekiyormuş. Peki, nasıl hazırlık yapmalıyız? Allah’ı zikrederek. Rahman olarak, rahim olarak, kerim olarak, ğafur ve vedud olarak rabbimizi zikredip, huzura hazırlanmalıyız. Artık “Allahu ekber” dediğimizde huzurdayız, miraçtayız, bizi yaratan rabbimizin huzurundayız. İsimleri de zikrettiğimiz için o anda miraçta olmamak, muhabbete gark olmamak, dünyadan çıkmamak mümkün değildir!

Kul, Allah’ın öğrettiği gibi yapınca; yani önce zikredip sonra namaza durunca o anda miraçta olmaması, muhabbete gark olmaması ve dünyadan çıkmaması mümkün değildir. Bununla beraber Allah ayeti kerimede namazı kılıp bitirdikten sonra; “ayaktayken, otururken, yan üzere yatarken Allah’ı zikredin”^[3] buyurur. Zikir daimidir, Allah’ı unutmamak, hatırdan çıkarmamak, onun hesabını yapmak, rızasının, dostluğunun ve sevgisinin hesabını yapmak gerekir, mü’min budur. Yok, eğer gün boyu yanlış şeylerle meşgul olduktan sonra huzura çıkıp namazımız miraç olsun dersek miracın kokusunu bile alamayız.

Eğer kişi gönül itibarıyla kendini rabbinin huzurunda bilip Allah’ın huzurunda olduğunu tadarsa o namaz baştan sona miraç olur. Bununla beraber namazının baştan sona miraç olması gerekmez, bir an bile bunun için yeterlidir. Kul eğer bunu hissedip tadarsa, “ben beni yaratan rabbimin huzurundayım, Resulullah (s.a.v.) Efendimiz’in durduğu yerde, miraçtayım” derse o anı zaten tadar, bütün namazı miraç olur, huzura çıkmış olur. Manevi olarak, ruh itibarıyla Allah’ın huzuruna çıkar ve namazı miraç olur. Bir hayal olarak değil tabi, kulun bunu tatması gerekir. Kul tadınca bunu zaten bilir. Bilmez mi!

Resulullah (s.a.v.) Efendimiz bir hadisi şerifinde; “kulun Allah’a en yakın olduğu anı secde anıdır.^[4]Öyleyse rabbinizden isteyin, duayı çoğaltın” buyurur.  Demek ki başımızı secdeye koyunca duayı çoğaltmamız gerekir, rabbimizden istememiz gerekir, onu istememiz gerekir, onun yakınlığını, onun sevgisini istememiz gerekir. Allah ayeti kerimede; “… Allah’tan yardım isteyin…”^[5] buyurur.

Resulullah (s.a.v.) Efendimiz neden secdede secde ettiği yeri ıslatacak kadar ağlardı? -Allah’a en yakın an secde anı olduğundan dolayı. Bizim de bu yakınlığı tatmamız gerekir. Başımızı secdeye koyduğumuzda “ben yokum, sen varsın ya rabbi, her şeyimiz sana ait, ben sana aitim ve bütün varlığım sana aittir“ dediğimizde huzurda olmayı, miraçta olmayı tatmamak mümkün değildir.

Elbette ki bu hemen olsun demek doğru değildir. Kişi bir sefer yapar biraz olur, iki sefer yapar biraz olur, on sefer, elli sefer yapınca biraz daha olur. Tabi bu yavaş yavaş çoğalır. En sonunda namaz baştan sona miraç olur.

Mecnun çölde dolaşırken mü’minin, Müslümanın biri orada namaza durmuş, namaz kılıyormuş. Mecnun da Leyla’nın aşkıyla sarhoş halde dolaşıyormuş. Daha doğrusu kendi gönlünden Leyla ile konuşuyormuş. O arada farkında olmadan namaz kılan adamın önünden geçmiş ve adam selam verince Mecnun’u çağırmış, demiş ki;

-“sen görmüyor musun, kör müsün! Ben burada namaz kılıyorum, niye önümden geçtin?”

Mecnun şaşırırmış birden ve demiş ki;

- “hiç farkına varmadım, kusura bakmayın, özür dilerim. Namaz kıldığınızı hiç görmedim.”

Sonra Mecnun adama dönüp demiş ki;

- “ben bir beşerin, Leyla’nın aşkından senin önünden geçtiğimi görmezken, sen âlemlerin rabbinin, seni yaratan rabbinin huzurunda durduğun halde, benim senin önünden geçtiğimi nasıl gördün?”

Sonuç itibarıyla kişi namaza durduğunda Allah’tan başka bir şey aklında olmazsa ve Allah’tan başka her şeyi hatta kendini dahi unutursa o zaman miraçta durmuş olur.