Bu yerme doğrudur; ama kişi yererken kendini öldürmemelidir. Allah kendini levm^[1] eden nefse yemin eder. Bir yanlış, bir eksik yapılmışsa ve kişi kendini levm ediyorsa bu doğrudur. Neden doğrudur? –Çünkü kendini levm eden kişi yanlışını itiraf etmiş, yanlışından yana durmamış, yanlışını tasdik etmemiş ve desteklememiştir. Bu onun imanıdır. Bununla beraber eğer biri yanlış yaptıysa, düştüyse kalkmasını da bilmelidir. Kalkıp yola devam etmelidir. “Böyle yanlış yapmamalıydım, benim bu yanlışı yapmamam gerekirdi” demelidir. Kişinin kendini sadece yermesi yetmez, bir de o yanlışından dolayı tövbe, istiğfar edip ders alması gerekir. Hatta o yanlışı ona güç, kuvvet olmalıdır. Kişi yaptığı yanlışlardan dolayı kendini levm edince bir daha o yanlışa düşmemek için bu ona güç ve kuvvet olur. Bunun böyle olması gerekir.

Kişi eğer levm etmezse yanlış yapar. Bu, yanlışı tasdik etmiş manasına gelir ki bu doğru olmaz. O levm ettiği hali de arkasında bırakıp yoluna devam etmelidir. Tövbe edince de onu artık gönlünden silmelidir. O yanlışıyla beraber meşgul olmaya devam etmemelidir. Yürüdüğü yol her zaman dümdüz olmayabilir. Bazen engebelerle, bazen yokuşlarla, bazen de taşlı yerlerle karşılaşabilir, ayağı takılabilir hatta düşüp yuvarlanabilir; ama her defasında kalkıp “sen benim rabbimsin ben de senin kulunum. Ben sana geliyorum ya rabbi” demelidir, diyebilmelidir. Biri böyle söyleyebilirse sorun yoktur.