Âlimlerimize göre biri buluğa erdiği andan itibaren günah yazılmaya başlar. Bize göre ise bu, anne karnında başlar. Anne karnında nasıl başlar?
Çocuk anne karnındayken annesinin üzülmesinden, ağlamasından, sıkıntısından ve mutluluğundan mutlaka etkilenir. Bunun sonucunda onda benlik oluşmaya başlar. Mesela; çocuk doğduktan sonra kendini bilmeye başladığı için hemen annesinin memesini emmeye başlar. Bir süre sonra bu bana aittir der, sonra annesi için bu bana aittir der, annesini kıskanmaya başlar, başka çocuklar annesinin kucağına gittiğinde hemen itiraz eder, ağlar; yani benlik oluşmaya başlar. Zaten bizim nefis dediğimiz şey aslında benliktir. Benlik oluşmaya başlar ve çocuk “bu anne benimdir, oyuncaklar benimdir, şu benimdir, bu benimdir” der. Biz buna günah demesek de bu onun gönlüne perde olur.
Anne ve babalar çocuklarını büyütürken, yetiştirirken o yetiştirmeyle de çocuk etkilenir. Günahı yazılmaz; ama yaptığı şeyler o çocuğun gönlüne yazılır. Çocuk büyüdüğünde de onun kabul etmesiyle annesi, babası, kardeşleri, arkadaşları onun gönlüne bir şeyler yazar. O anda da çocuğun onları gönlüne alıp almama konusunda bir tercihi var mıdır? -Elbette ki vardır. Peki, bunu nerden anlamamız gerekir?
Mesela; çocuğa “şunu şöyle yap” deriz; ama o tam tersini yapar. Ne der? -Ben, sen değilim, ben benim der. Senin söylediğini yapmak zorunda değilim, ben senden ayrı bir varlığım, senin aklınla hareket etmek zorunda değilim, senin her söylediğini kabul etmek zorunda değilim der. Bu arada tercihini de yapmış olur. Bu fıtratı Allah ona vermiştir. Kendisi için doğru olanı veya yanlış olanı kabul eder. Onun için kimi çocuklar çok mülayim, çok merhametli, söz dinleyen, yardımseverdir; kimi çocuklar ise tam tersidir. Sonuç olarak tercihini kendisi yapar. Biri sıkıntı yaşar, öteki nimet içindedir. Biri hastalık yaşar, öteki hiç hasta olmaz, arada fark vardır. Aynı şekilde derece itibariyle de böylesine fark vardır.
Bir çocuk buluğa erince melekler artık onun yaptıklarını yazmaya başlar. Bu defa neye göre yazarlar, doğruyu yanlışı neye göre yaparlar? -Çocuğun gönlüne yazılmış olana göre yaparlar. Dolayısıyla doğuştan itibaren, hatta anne karnından itibaren o gönüle bir şeyler yazılır. Deftere yazılmaz; ama gönüle yazılır. Daha sonra çocuğun defterine yazılacak olanlar da onun gönül haline göredir. Onun için çocuklarımızı yetiştirirken onları Allah’a bir kul olarak hazırlamamız, öyle yetiştirmemiz gerekir. Öyle ki her konuda Allah ne dediyse hak odur, doğru odur, güzel odur diyebilsinler. Anne ve babaların çocuklarına “bana uy” dememeleri gerekir. “Allah böyle emrediyor, hep birlikte Allah’a itaat edeceğiz, resulüne de tabi olacağız” deyip öyle öğretmeleri gerekir. Bununla beraber “herhangi bir konuda Allah’ın men ettiği bir şeyi söylersem onu yapma” demeleri gerekir. Kendileri güzel olmayan bir şey yaptığında, “sen bana uyma! Rabbine uy, hep beraber rabbimize uymalıyız. Ben, senin rabbin değilim. İkimizin de rabbi Allah’tır” demeleri gerekir. Çocuğun böyle yetişmesi gerekir. Eğer çocuğumuzu böyle yetiştirirsek şefaatçi olarak yetişir ve ümmete imam, önder, hidayetçi yetiştirmiş oluruz.
