Derviş, Allah'a yakınlığı gün geçtikçe daha çok hissediyorsa bu kendisinin ve mürşidin sırat-el mustekimde olduğunu mu gösterir ya da derviş, mürşide tabi olduğundan beri manevi olarak hiç yol kat etmemişse bu kendisinin samimiyetsizliğinden mi yoksa mürşitten mi kaynaklanır?